“…Bu ‘aşk’, balık sevdası nasıl başladı? Öncelikle, eşiniz ilk kez balık tuttuğunda onun zevkini tatmış oldu; yani bundan hoşlandı. Daha sonra oltasını, ‘sayısı belirsiz bir biçimde’ tekrar tekrar salladı. Buna karşılık balık oltaya bazen takıldı, bazen de takılmadı. İşte bu süreç, yani eşinizin “her defasında belirsiz bir sayıda” oltayı sallayarak balık tutabilmesi değişken oranlı pekiştirmedir. Eğer eşiniz, oltasını beş kez salladığında ve daha sonraki her beş atışta balığı yakalasaydı; bu durumda balık sabit oranlı pekiştirme yapmış olurdu.

Eşiniz oltayı atıyor; her beşinci atışında balık yakalıyor. Kestirebileceğiniz gibi o zaman balık tutma işi pek de keyifli ve heyecanlı olmazdı. Gördüğünüz gibi balıklar da kumar makineleri gibi bu değişken oranlı pekiştirme işini, yani kaçmayı iyi beceriyorlar. Bununla da kalmıyorlar tabii… Eşiniz oltayı bir kez atıyor; nasıl olsa tutacağım diyerek olta başında beklemeye devam ediyor ve birkaç saat sonra birden olta titremeye başlıyor. Aman ne heyecan! Balık yine oltaya takıldı.

Düşünün ki kaç kez olta salladığında balık yakalanacağı değişkenlik gösterdiği gibi oltayı bir kez salladıktan sonra hangi zaman aralığında yakalanacağı da belli değildir. İşte bu tam bir ‘sürpriz’dir. Balık, eşinizin hiç kestiremeyeceği zaman aralıklarında ve eşiniz kaç kere olta atarsa yemi yutacağına ilişkin herhangi bir ipucu vermeden oltaya takılarak eşinizi pekiştiriyor. Eşinizin de balık tutma zevki ve davranışı güçlü bir şekilde devam ediyor. Yani balık, kurnazca kaçtıkça kovalanıyor…

İşte siz, evlenmeden önce bir balık gibiydiniz. Yani, partnerinizi arada bir pekiştiriyordunuz, kaçıyordunuz zaman zaman. Fakat evlendikten sonra biraz evrim geçirdiniz…

Evlilik, aşkı öldürmez; aşkı öldüren bir şeyler varsa o da değişen davranışlarınızdır.

Psiyazar Evren Hoşrik

Kaynak: “Kadın Erkek İlişkilerinde ve Çocuk Yetiştirmede Ödül-Ceza”